علی‌اصغر امیری

در نظر بگیرید متغیرهای رفتار سازمانی و کارکردهای منابع انسانی طی دهه های گذشته چندان تغییری نکرده (از نظر مفهومی). چیزی که مدام در حال تغییره (به دلیل اینکه در جهان ووکا* هستیم) محیط پیرامونی و درونی سازمان ها و کسب و کارهاست، که باعث میشه همان موضوعات (به نظر تکراری) رو در شرایط و بستر جدید مورد بررسی و مطالعه و پژوهش قرار بدهیم.

برای نمونه، دهه هاست که پژوهش گران علم رفتار سازمانی در حال مطالعه ی مقولاتی (متغیرهایی) از قبیل رهبری، قدرت، تضاد و تعارض، شخصیت، دینامیک گروه و تیم، ارتباطات، فرهنگ، ادراک، تصمیم گیری و ... هستند. یا در حوزه مدیریت منابع انسانی، کارکردهای جذب و استخدام، آموزش و توسعه، جامعه پذیری، نگهداشت، جبران خدمات و سایر کارکردها از قبل بودند و وجود خواهند داشت. ولی هنوز جای پژوهش و مطالعات بیشتر و بیشتر در این حوزه ها وجود داره. چون همه چیز در محیط و بستر سازمان ها در حال دگرگونی های مختلف سطحی و برافکن قرار داره.

نمونه اش، همه گیری کرونا ویروس، ورود تکنولوژی های برافکن که تحت عنوان عصر دیجیتال ازش یاد میکنن و تغییر نسل ها و ...

بنابراین فراموش نکنیم که موضوعات تکراری نمیشن! نمیشه گفت که فلان موضوع تکراری شده و دیگه ارزش پژوهش رو نداره! اگه کسی چنین نظری داد، بدونید که اساساً از علم، روش پژوهش علمی و فلسفه پژوهش چیزی درک نکرده!

آیا رهبری سازمانی موضوعی تکراریست؟! رضایت شغلی چطور؟! تضاد و تعارض چی؟! تصمیم گیری، خلاقیت، استعداد و ...

کمااینکه می بینیم برترین پژوهش های منتشر شده طی سال های اخیر، در رابطه با موضوعاتی هستند که به نظر ما تکراری بودن!

برای نمونه اگه نگاهی به مقالات آخرین نسخه ی ژورنال بین المللی مرورهای مدیریت** (با ایمپکت فکتور بالای 15!) بندازیم، می بینیم که موضوع مقالات به اصلاح ما جدید و بروز نیست!

* VUCA: Volatile, Uncertain, Complex, and Ambiguous

** The International Journal of Management Reviews